Η πλούσια γαστρονομική κληρονομιά της Ελλάδας παραμένει ζωντανή χάρη στους ανθρώπους που διατηρούν την παράδοση των γεύσεων και των τοπικών συνταγών.
Στη Νάξο πιο συγκεκριμένα, το κάθε χωριό έχει τη δική του γαστρονομική κληρονομιά διατηριωτνας συνταγές επηρεασμένα από τις παραδόσεις και τους καρπούς του κάθε τόπου.
«Τα γλυκά του κουταλιού,” για παράδειγμα, μας εξηγεί η Κατερίνα Σιδερή, “ήταν και είναι ένας τρόπος να αξιοποιηθούν τα πολλά φρούτα που είναι διαθέσιμα στα χωριά».
Σύμφωνα με την Κατερίνα, συγγραφέα του βιβλίου μαγειρικής Το Μαεριό της Νάξου, «Κάθε νοικοκυρά έπρεπε να είναι προετοιμασμένη για να κεράσει ένα γλυκό. Και το γλυκό του κουταλιού ήταν μια εύκολη λύση γιατί τα υλικά ήταν λίγα και η διατήρηση εύκολη».
Στη Νάξο, τα περισσότερα χωριά είχαν το δικό τους γλυκό του κουταλιού σύμφωνα με το τι φρούτο ή καρπό υπήρχε στην περιοχή. Ακόμα και σήμερα, το χωριό Εγγαρές είναι γνωστό για το γλυκό του κουταλιού από λεμόνι, κίτρο και πορτοκάλι. Στην Κωμιακή θα βρείτε βύσσινο, στην Κόρωνο γλυκό με καρύδια και στο Χαλκί γλυκό με περγαμόντο.
Σύμφωνα με την Κατερίνα, υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που σχετίζονται με το να πετύχει ένα γλυκό του κουταλιού. Έχει να κάνει με την ποσότητα της ζάχαρης, την γλυκύτητα του καρπού και την εξάσκηση εκείνου που το φτιάχνει.
«Δεν είναι τυχαίο ότι το γλυκό του κουταλιού υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας”, μας λεει. “Είναι ένα γλυκό που εκτός της περιεκτικότητας του σε ζάχαρη, δεν έχει λίπος. Θεωρείται ένα υγιές γλυκό και έχει μια μακρά διάρκεια ζωής στο ράφι. Και φυσικά, είναι ένα γλυκό που φτιάχνεται από τους καρπούς της φύσης».